Süper kayınvalideler

Terapi odası mahremdir. Orada gelen hastamız, ya canını arıyordur ya da canını sarıp sarmalaya yol arıyordur.

Kalbi kırılmış, hayata küsmüş, hayatım avucumun içinden kayıp gidiyor diyen bir hanımefendi de  arıyordur o kırılmış kalbinin merhemini, eşim beni her zaman aşağıladı diyen beyefendi de arıyordur.

Odada hayat öyle hikayeler sunuyor ki bize. Bazen insan buna nasıl dayanıyor diye soruyoruz.

Bu kalp bunca üzüntüye dayanabiliyor  mu?

Çok zor ama inanın hala hayatına yapıcı gözle bakan insanlarımız da varken, iyi ki inanıyorum yoksa dayanamazdım diyen yaralı gönüller varken biz de onlara ve ruhumuzun sükunete ereceğine inanmaya devam ediyoruz.

İnsan manevi bir dayanağı olduğu zaman, duaya sarılıp da acizim işte bu kadarım yaradanım sen yardımını esirgeme dediği zaman önünde dağlar kadar sorunu da olsa inanmış kalplerin sükunetine bürünür.

Hastalarımızın bunları  yaşadım, çok zordu, çok acıdım, çok ağladım. Şimdi benim için ne yapabilirim? Nasıl kendime de artık yardım edebilirim? Sorusuna cevap aramaya başladığında bizlerle yolu kesişiyor.

Zira benim de duam odur ki; “Allah’ım yardım edebileceğim, benden faydalanarak hayatına devam edebilecek ve benim de ondan öğrenebileceğim kullarını yolla bana. Kalbi kırık nice insanlara vesile eyle beni. İyilerle karşılaştır ve kaynaştır bizleri.”

Bu duama binaen bilirim ki çoğu hastam gelmeden önce bir şeyler kıpırdar içinde, güzel bir rüya gördüm der, ya da bazen bizzat bizimle konuşur öyle gelir. Çünkü kalpten kalbe yol uzanır gider, ve mahsun gönüller de elbette özünü bulur. Bizleri  de terapi odasında Rabbimiz vesile eder. İnsanımız yarasına  şifa bulur, söyleyene değil söyletene bakmak gerekir.

Hal böyleyken, aile terapisti olduğum zamandan itibaren çok sevdiğim kadınlarımızın çok sevdiğimiz annelerimizin evliliklere maalesef nasıl müdahil olduklarını çok kez gördüm,duydum, anlamaya çalışıyorum. Hala daha da anlayabilmiş değilim.

Şöyle ki, bir kız annesi düşünün. Kızına göz açtırmasın ve sürekli olarak aşağılasın. Büyürken helikopter anne olsun, tepesinde dursun, hayatı da öğretmeye çalışıyorum derken kızını eze eze pestile çevirsin.

Sevgili kızı evlilik yaşına gelene kadar, hep tepesinde kafasına  vursun ve okutmasın onu.

Haydi kız yumuşak huylu, tamam tamam tamam desin. Sussun.

Ve günü gelince  aşık olsun, onu istemeye gelen çocuğa. İki tarafın anneleri de bu işten önceleri memnun görünsün. Çünkü ikisi de maddi olarak da denkler ya olur  bu evlilik, olur densin. Üç ay, nişanlılık, dönemi idare etsinler.

Ve evlensin bu iki genç. Önce kayınvalide, yani erkek annesi kudursun. Hocalara gitmeye başlasın. Yurt dışından destek alsın. Bilinçaltını kullansın. Teta, aile dizilimi ne varsa ortaya döksün. Olmadı olmadı olmadı. Oğlunu yedirdikleriyle zehirlemeye kalksın. Fark edince oğlu, annesi derdin ne deyince, dayanamıyorum gelinlere desin kayınvalide. Bakın ne haldeyiz biz kadınlar, diyor ki oğlumun yanında  gelin  istemiyorum. Ben gelin istemiyorum. Sadece seni istiyorum. Gitsin o kadın… E be kadın diyesim geliyor burada işte, al oğlunun turşusunu kur ya da oğlunun yanında gelin istemiyorum diyorsun ya, şimdi aynı cinsle evlenenler de çoğunlukta olunca, sen otur şükret oğlum bana gelin getirmiş diye. Çünkü senden olma oğlunun iyi ki dengesi bozulmamış. Bu hareketlerine rağmen.

Ah bazı erkek anneleri, ah, yaktınız hem kendinizi hem de oğlunuzu.

Erkek Annesinde durum bu.

Ya kızın müdahaleci, kontrolcü, dominant annesinde hal nasıl?

O da der ki, sen hayatta hiçbir şey yapamazsın, bir işe yaramıyorsun, sen eziksin, sen çocuk bakamazsın, yediremezsin, ben yaparım, seni bu adama bırakmam, torunuma sen bakamazsın, ben bakarım, ben yaparım, ben her şeyi biliyorum, sen bilmiyorsun….

Ah be kız annesi, uzak dur kızının evinden yuvasından. Oraya çomakları sokup durma. Haddini bil, kıyma çocuğuna, kıyma torununa, kıyma damadına. Mesafeni iyi ayarla, dilini de eğit, sevgi ve merhamet dolu sözlere alışsın.

Haydi bakalım kolay gelsin.

Süper anne anne ve süper babaanneler.

Devir aileyi koruma devridir…